Kilka osob, rozne zyciowe drogi, rozmaite wybory, nie zawsze jasne motywacje. Zuza, Joanna, Micha, Robert, Milena, Wojtek, ciocia Zosia i jej ukochany Zygmunt to prawdziwi, penowymiarowi ludzie. Bohaterowie Gabrieli Gargas zyja w swiecie, ktory nie jest czarno-biay, i oni tez nie sa czarno-biali podejmuja trudne, nieraz kontrowersyjne decyzje, wiaza sie z nieodpowiednimi ludzmi, szukaja siebie i nie zawsze znajduja. Zawsze jednak daza do szczescia, pragna i desperacko poszukuja miosci. Miosci, ktora nadaje sens zyciu, ktora sprawia, ze chcesz smiac sie gosno i oddychac pena piersia. Zycie pisze rozne scenariusze, a my nie zawsze dokonujemy wasciwych wyborow. Nie mamy prawa osadzac wyborow i moralnosci innych, bo nigdy nie znalezlismy sie na ich miejscu i nie wiemy, co nimi kieruje. Czasami nic nie jest takie, jak nam sie wydaje. Nie zawsze miosc wygrywa, moze tylko w bajkach. Nie zawsze rozum bierze gore nad pozadaniem, a namietnosc potrafi byc zgubna. Kazdy wybor niesie za soba konsekwencje. Niekiedy dobre, innym razem ze. Na nic nie mamy stuprocentowej gwarancji, a tym bardziej na miosc. Na tym polega istota zycia.